Elke maand interview ik een inspirerende moeder die naast de mooie kanten van het moederschap ook haar uitdagingen deelt. Te vaak wordt gedacht dat het insta plaatje ‘de waarheid’ is. Daarom in deze rubriek: eerlijke verhalen met een positieve touch. Waar andere working moms herkenning maar ook vooral inspiratie uit kunnen halen. Deze keer ga ik in gesprek met: Kelly Weekers!
Kelly Weekers is psycholoog, ondernemer, bestseller auteur van ‘De Kracht van Keuze’ en ‘Happy Life 365’ en bovenal mama van Scottie (2017) en Georgie (2020).
Ik volg Kelly al lange tijd via Instagram vanwege haar no-nonsense denkwijze waarmee ze inmiddels grote groepen mensen heeft geholpen naar een leuker leven. Daarnaast is ze een grote inspiratiebron voor mij op zakelijk gebied.
Naast het coachingsprogramma, wat ze samen met zakenpartner Moniek van Rheenen aanbiedt, stampen ze in 2022 ook nog ‘even’ een eigen uitgeverij (Moonshot publishing) uit de grond, is ze bestsellerauteur en een veelgevraagd spreker en expert voor o.a. RTL Boulevard en RTLZ.
Hoe doet ze dit allemaal in combinatie met haar gezin zonder zichzelf voorbij te lopen? Ik stelde haar de volgende vragen om dit te weten te komen…
“Het grootste geluk en tegelijkertijd de grootste verantwoordelijkheid die je ooit zult voelen”.
“Ik had eerlijk gezegd geen idee dat de geboorte van een kind ook de geboorte van een moeder zou betekenen. En dat die verandering van rol als een storm door mijn leven heen zou razen. Dat romantische beeld dat ik van tevoren had over het moederschap bleek niet helemaal de realiteit te zijn. Mijn hele balans was weg en het eerste jaar liet me zien hoe moeilijk ik het vond om hulp te vragen. Ik wilde het allemaal heel erg graag zelf oplossen.
Er waren genoeg mensen hoor, die me wilden helpen, maar ik gaf ze vaak de ruimte niet. Niet omdat ik bang was dat ze het verkeerd zouden doen, ik heb geen last van controledrang. Ik heb gewoon snel het gevoel dat ik iemand belast door hulp te vragen bij een taak die mijn eigen verantwoordelijkheid is.
Totdat je doodmoe bent en gewoon niet meer kunt. Ik moest tegen die lamp aan lopen om definitief de keuze te maken niet meer te luisteren naar dat stemmetje uit mijn jeugd dat steeds zei ‘je moet het allemaal zelf kunnen’. Nu zeg ik altijd: ‘Ik kan ook alles zelf, maar het is fijn om je te laten helpen’. Vele handen maken licht werk! Als je beter voor jezelf zorgt, kan je ook beter voor anderen zorgen. Dat heb ik inmiddels wel geleerd”.
“Mijn kinderen hebben mijn leven een duidelijke richting gegeven. Zij zijn het allerbelangrijkste en daardoor worden veel andere zaken ineens relatief. Dankzij hen vind ik het nog makkelijker om keuzes te maken en prioriteiten te stellen.
Wat ik bijvoorbeeld niet meer doe is mezelf de vraag stellen hoe ik alle ballen hoog ga houden. Dat kan ik niet, dat kan niemand. Niemand kan overal pieken. Probeer dat dus vooral ook niet te doen. Maak gewoon een keuze! Waar ligt nu mijn prioriteit? Wat is nu belangrijk voor mijn geluk? En wat of wie heb ik daarvoor nodig? De rest van die ballen laat je gewoon lekker uit je handen vallen.
Kiezen, dat is voor mij toch wel een thema van het moederschap. Niet meer de vraag stellen: ‘hoe kan ik alles doen?’, maar de vraag: ‘wat ga ik niet meer doen?’. Zo creëer ik ruimte voor mijn eigen oplaadmomenten”.
“Waar ik heel bewust op let is laten zien wat ik uit mijn eigen opvoeding zo waardeer: de familieband, het harde werken, de nuchterheid, humor, zelfspot, dankbaarheid, aan een ander denken en je voor niets of niemand te goed voelen. Ik probeer mijn kinderen ook te behoeden voor mijn eigen valkuilen, ze zelfstandig te maken, maar ze ook de ruimte te geven om hulp te vragen. Lelijke dingen zeggen over jezelf, je lichaam of je prestaties daar doen we niet aan.
En ja, we zijn nuchter, maar er is ook veel ruimte voor emoties. Elke dag wordt er geknuffeld en ik zeg regelmatig: ‘Ik ben zo trots op jullie!’. Of: ‘Wat goed gedaan!’. Natuurlijk zeg ik ook weleens wat er niet goed ging of waar ze nog aan kunnen werken, maar ik wil ze wel die warmte meegeven. Die onvoorwaardelijke liefde. Dat ze weten: ik zal nooit diep vallen want er is altijd een vangnet en ondertussen krijg ik de vrijheid om te kiezen wat ik wil. Dan is er ruimte om jezelf te zijn.
De kracht van keuze. Dat doet zoveel voor je zelfvertrouwen. Als je je kinderen een goede dosis zelfvertrouwen meegeeft scheelt dat een hoop problemen in hun latere leven. Ik steun onze meiden door dik en dun”.
“Het meest waardevolle inzicht is dat het ouderschap de perfecte spiegel is om je eigen issues op te lossen zodat je je kinderen er zo min mogelijk mee belast. Het mooiste wat je voor je kinderen kunt doen is je eigen shit oplossen zodat zij zichzelf kunnen zijn. Kinderen luisteren niet naar wat je zegt, maar ze kijken naar wat je doet. Mijn grote les is dan ook: als ik wil dat ze gelukkig worden, moet ik zelf gelukkig zijn. En dat doe ik niet door het ze te vertellen, maar door het te laten zien”.
“Volg je eigen pad, vaar je eigen koers. Kijk niet naar een ander en vergelijk niet. Iedereen heeft zijn eigen manier van opvoeden en je voelt veel beter wat je wilt als je naar binnen kijkt in plaats van naar buiten. Stel jezelf dan ook regelmatig de vraag: ‘Wat heb ik nodig? Wat is mijn manier?’. Hoe je het ook doet: je hoeft jezelf niet te verantwoorden. Doe wat voor jou werkt.
Happy mom, happy kids!”
